Η Λήμνος, με πρωτεύουσα τη Μύρινα στο δυτικό τμήμα της, βρίσκεται στο κέντρο του βορείου Αιγαίου και είναι το όγδοο σε έκταση νησί της Ελλάδας. Το κλίμα της Λήμνου χαρακτηρίζεται από ζεστά καλοκαίρια, με ιδιαίτερη ηλιοφάνεια, και ήπιους χειμώνες, με σπάνιες βροχοπτώσεις. Πρόκειται για ένα ήσυχο νησί, με εντυπωσιακά ηφαιστιογενή τοπία, εκτεταμένες εύφορες εκτάσεις, δαντελωτές ακρογιαλιές και πανέμορφους υγροβιότοπους. Τα στοιχεία αυτά, σε συνδυασμό με τα πολλά ενδιαφέροντα αξιοθέατα του νησιού και τα γραφικά παραδοσιακά χωριά, καθιστούν τη Λήμνο ως έναν τόπο που προσελκύει το ενδιαφέρον πολλών παραθεριστών κάθε καλοκαίρι.
Σύμφωνα με τη μυθολογία, οι πρώτοι κάτοικοι της Λήμνου ήταν οι Σίντιες, οι οποίοι φημίζονταν για την τέχνη τους στη μεταλλουργία. Οι Σίντιες έμαθαν την τέχνη της κατεργασίας του μετάλλου από τον Ήφαιστο, όταν ο τελευταίος εκδιώχθηκε από τον Όλυμπο από το Δία -επειδή πήρε το μέρος της Ήρας σε μια διαμάχη της με τον πατέρα των θεών- και κατέληξε στο νησί της Λήμνου. Κατά μια άλλη μυθολογική παράδοση, στη Λήμνο δημιουργήθηκε το αγώνισμα του Πεντάθλου, όταν η βασίλισσα Υψιπύλη, κόρη του πρώτου βασιλιά του νησιού, Θόαντα, φιλοξένησε τους Αργοναύτες, και αθλοθέτησε προς τιμή τους αγώνες με πλούσια βραβεία. Το Πένταθλο, από το 708 π.Χ., στη 18η Ολυμπιάδα, εντάχθηκε στα ολυμπιακά αθλήματα.
Οι ανασκαφές έχουν φέρει στο φως ευρήματα που δείχνουν ότι το νησί κατοικείται από τη μέση νεολιθική εποχή. Ο σπουδαιότερος προϊστορικός οικισμός της, η Πολιόχνη, που ιδρύθηκε στα τέλη της 4ης χιλιετίας π.Χ., εξελίχθηκε σε οργανωμένη πολιτεία -ίσως την αρχαιότερη οργανωμένη πόλη της Ευρώπης- με σταθερή αστική δομή και σημαντικό πολιτισμό.
Κατά τους ιστορικούς χρόνους, η Λήμνος υπήρξε για μεγάλο χρονικό διάστημα αθηναϊκό έδαφος και τον 5ο αιώνα π.Χ. εγκαταστάθηκαν σε αυτή Αθηναίοι κληρούχοι, οι οποίοι συμβίωσαν αρμονικά με τους ντόπιους κατοίκους. Σημαντικές πόλεις της περιόδου αυτής υπήρξαν η Ηφαιστία και η Μύρινα. Τον 4ο αιώνα π.Χ., η Λήμνος καταλήφθηκε από τους Μακεδόνες, οι οποίοι κυριάρχησαν στο νησί ως το 2ο αιώνα π.Χ., οπότε και υποτάχθηκε στους Ρωμαίους. Τον 3ο αιώνα μ.Χ., οι κάτοικοι της Λήμνου δοκιμάστηκαν σκληρά από τις καταστροφικές επιδρομές των Γότθων και των Ερούλων.
Κατά τη βυζαντινή εποχή, η Λήμνος, χάρη στη στρατηγική της θέση, γνώρισε ιδιαίτερη οικονομική ανάπτυξη, ιδίως τον 11ο και 12ο αιώνα. Το 1207, το νησί υποτάχθηκε στους Ενετούς, οι οποίοι παρέμειναν σε αυτό ως το 1276, οπότε και ανακαταλήφθηκε από τους Βυζαντινούς. Τις πρώτες δεκαετίες του 15ου αιώνα, η Λήμνος διοικούνταν από τους Παλαιολόγους και τη γενοβέζικη οικογένεια των Γατελούζων, για να παραχωρηθεί από τον Κωνσταντίνο ΙΑ’ Παλαιολόγο, κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της Κων/πόλης από τους Οθωμανούς (1453), στον Ιωάννη Ιουστινιάνη από τη Γένοβα. Τελικά, η Λήμνος θα ακολουθήσει την τύχη της υπόλοιπης Ελλάδας και θα υποταχθεί στους Οθωμανούς το 1479. Την περίοδο της ελληνικής επανάστασης, οι κάτοικοι της Λήμνου συμμετείχαν ενεργά, στέλνοντας πλοία που ενίσχυσαν τον ψαριανό στόλο. Η Λήμνος απελευθερώθηκε από τον τουρκικό ζυγό στις 8 Οκτωβρίου 1912, κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων. Μάλιστα ήταν το πρώτο νησί του Αιγαίου που απελευθερώθηκε εκείνη την περίοδο, ενώ ο κλειστός όρμος του Μούδρου χρησιμοποιήθηκε ως ορμητήριο του ελληνικού στόλου.
Πηγή: thehellenicmail.gr
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου